qapılarımızı bağla demişdim astanada qərib kimi hönkürən qonağa

bu payız köçüncə quşlar azaldı göy üzü yağınca yağışlar azaldı göy üzü

Kaş ki ruhumuzu deyil sümüklərimzi əzəydilər o soyuq divarların arasında kaş ki qəlbimizi sıxınca sıxaydılar sıxaydılar sıxaydılar alnımızın ortasına