Azərbaycanın ictimai-siyasi, mədəni həyatında aktiv olan, xüsusən də müxalif, radikal düşüncəsi ilə seçilən şəxslərin mütləq çoxluğu əyalət uşaqlarıdır. Burada "əyalət" sözündə hansısa alt məna axtarmayın. Sözün birbaşa mənasında əyalətdə doğulan insanları deyirəm. İçi mən qarışıq... İsa Qəmbərindən tutmuş, Seymur Baycanına qədər- hamı keçmiş rayon uşaqları deyilmi? Hamımız gənclik arzularımızın, xəyallarımızın ardınca qoşaraq, paytaxta gəlmədikmi? O vaxtlar romantik idealistlər idik. İndi də bir çoxumuz belə qalmışıq. Şəhər uşaqları isə romantik, xəyalpərvər olmur. Onlar əsl praktik adamlardı. Həm mübarizədə, həm susqunluqda. Kənd uşaqları isə hətta yaltaqlıqda da romantika axtarır. Məsələn, biriləri bunu şeir, poema yazaraq edir, biriləri bəlağətli, şirin-şəkər çıxışlarla. Sözümün canı bu da deyil. Demək istəyirəm ki, aqrar ölkə olan Azərbaycanın kəndləri bu gün bizlərdən məhrum olub. Kəndin beyinli, yaradıcı fantaziyalı, mübarizə ruhlu insanları Bakıya, fiziki gücü, ticari