vay! vay!

sərmişdim evimi sonuncu mərtəbəyə
yağış sonrası
ev qurutmağın kefi zordu

amma sürüşdü əlimdən evim
(bu da kefim!..)
dağıldı səkiyə ev əşyaları
parçalanmış televizorun içindən
balaca adamlar səpələndi şəhərə
hoppanaraq alminiüm qaşıqların üzərindən

evimdə raxit doğulan
aclıqdan xərçəngə yoluxan bu qaşıqların
sir-sifəti tanış görkəmdə idi
yekə idi başları bədənlərindən
ölmüşdülər üzü qibləyə

aclığın qəlpələri
dəlmə-deşik eləmişdi səkini
aman!
mədəmin bu realist şəkilləri
yaman zibillədi yerin təkini

vay! vay!
kiməsə
bu səkiləri sökmək lazım gələcək