ət şorbası

ağacları dibindən ağaran şəhər
qocalıb demək
adamları mırıq dişlərə oxşayır
üzümə hər gün irişən şəhəri xoşlamıram
sevmirəm canım

divarları üzümə yeriyir
kənar səslərin bolluğuna
çürüyür qulağım
ayağım qopub düşür
qırılıb düşür əllərim
qəssab dükanına oxşayan şəhəri xoşlamıram
sevmirəm canım

hərraca qoyulmuş ürəyimin
nəbzini unudub zaman unudub
buz dolablı vitrinlərdən
boylanan böyrəklərim məyusdur
kasıb şəhərləri xoşlamıram sevmirəm canım

özümü tanımıram güzgülərdə
şəkillərdə yoxam
uşaqlıqda anam deyərdi ki
böyüyüb adam olacaqsan
çoxlu pulun olacaq
böyüdüm və bölündüm hissələrə
pula getmədim
zənginlərin kasıb zövqü ilə
yola getmədim
indi qocalıram
hansısa ucuz şorbanın içinə düşmək
bişmək ümidiylə
büzüşmüş bağırsaqlarım
həsrətlə baxır duza istiota
özüylə doymuş şəhəri xoşlamıram
sevmirəm canım